AFTER THE TONE

Jaartal:
2014
Lengte:
85 minuten

Logline:
Hoe ga je om met het gegeven dat iemand die je na aan het hart ligt plotseling spoorloos verdwenen is? Kan je verder gaan met je leven, terwijl je wacht op zijn terugkomst?

Synopsis:
In After the tone horen we alleen maar voicemail berichten, ingesproken op de mobiele telefoon van een zekere Onno. We zien mooie, perfect gekadreerde beelden van heel verschillende plekken, variërend van een bedrijventerrein tot een palmenstrand in de Stille Zuidzee. After the tone heeft geen gewone scènes met dialoog.
Uit de voicemail berichten wordt duidelijk dat Onno een succesvol ontwerper is, die samen met zijn compagnon Adriaan een bloeiend bureau runt. Claudia is hun secretaresse. We zien een gloednieuw gebouw met veel glas dat op een oud bedrijventerrein aan het water ligt. Het is een beeld dat terugkomt, in verschillende seizoenen, op verschillende momenten van de dag. Bevindt Adriaan zich in dat gebouw als hij Onno belt? Zien we zijn point of view als we een schip met zand zien varen? Het lijkt zo. Onno heeft veel vrienden en kennissen. Sommige ziet hij regelmatig, andere maar heel sporadisch. Ze wonen overal: we zien een uitzicht met palmen, zacht glooiende groene heuvels, een drukke straat in Bratislava. Alle beelden zijn met zorg gekozen, betekenisvol, indrukwekkend.
Onno’s ouders wonen in het oosten des lands. We zien een straat waar vroeger de arbeiders van de naburige textielfabriek woonden: ook weer een beeld dat terugkomt. Er zijn kleine veranderingen, schijnbaar triviale gebeurtenissen. Zijn zus Annet woont met haar zoontje in een klein huisje op het platteland. Onno’s vriendin Saskia komt af en toe in zijn huis om de poezen eten te geven.
Op de dag dat bekend wordt dat Onno een belangrijke prijs gewonnen heeft, is hij onvindbaar. Hij belt niemand terug die op zijn voicemail staat.
We horen de berichten die al deze mensen gedurende het daaropvolgende jaar inspreken op de voicemail van Onno. Het is de enige manier waarop we Onno leren kennen. Alles wat we van hem weten, weten we via de berichten die zij inspreken. Eerst lijkt Onno alleen maar tijdelijk onbereikbaar: de bellers weten nog niet dat Onno niet gaat terugbellen. Onno wordt van harte gelukgewenst met zijn prijs, Saskia wil iets afspreken voor ’s avonds, zijn zus Annet herinnert hem aan de verjaardag van zijn vader en Adriaan probeert hem dringend te bereiken omdat ze samen een afspraak met een belangrijke Japanse zakenrelatie hebben.
Gaandeweg blijkt dat Onno verdwenen is, en niemand weet waarheen en waarom. Tussen de regels wordt duidelijk hoe moeilijk iedereen het heeft met zijn verdwijning. Wie was Onno eigenlijk dat hij zo opeens kon verdwijnen? Hebben ze over het hoofd gezien dat het niet goed met hem ging? Hadden ze wel echt contact met hem?
Gedurende dat jaar ziet Adriaan in dat hij niet in zijn eentje verder kan met hun gezamenlijk bedrijf. Dat jaar ook sterft Onno’s vader, en zoekt zijn zus wanhopig haar toevlucht in spiritualiteit. We horen de emotionele achtbaan van woede, ontkenning, wanhoop en uiteindelijk berusting waarin al deze mensen terechtkomen.
Aan het einde is alleen Saskia nog over, Onno’s vriendin. Ze is ver weg, op de laatste plek waar een betaling is gedaan met Onno’s creditcard. Ze blijft op hem wachten. Misschien zullen ze elkaar nog ooit zien.

Cast: (alleen stem)
Dragan Bakema (Adriaan)
Olga Zuiderhoek (moeder)
Josefien Hendriks (Saskia)
Rifka Lodeizen (Annet)
Moniek Kramer (Claudia)

Crew:
regie: Digna Sinke
scenario: Henk Burger en Digna Sinke
camera: Digna Sinke
montage: Albert Elings en Digna Sinke
geluidsontwerp: Marc Lizier / Klink
postproductie beeld: Loods Lux & Lumen
producent: Digna Sinke

de film is mede tot stand gekomen met steun van:
Abraham Tuschinski fonds