ATLANTIS
voor Richard
De cameraman kiest zijn kader
een uitsnede van de werkelijkheid
iedere daad brengt het filmplan nader
tot die lichte vorm van onvergankelijkheid.
En niet alleen het kader wordt bepaald,
maar ook het licht: het is zoals het is
of juist weer niet, de scènes van het script vertaald
door lampen in de duisternis.
Zonder veel woorden gaat hij staan en kijkt.
Een vaag gebaar, misschien zegt hij: ja hier.
Met wat op niet te peilen intuïtie lijkt
zoekt hij zijn beeld, bescheiden autonoom
En dan: zijn brede lach, geen dag zonder plezier
in alles, in elkaar. Film als ultieme droom.
Digna
donderdag 10 april 2008