BROSSA
Jaartal:
2005
Lengte:
52 minuten (televisieversie) & 72 minuten (theaterversie)
Logline:
De Catalaanse dichter Joan Brossa schreef in 1949 een scenario voor een experimentele film (Foc al Cántir). Waarom schreef Brossa dat scenario en waarom werd de film nooit gemaakt?
De documentaire BROSSA is geen portret maar een zoektocht naar de waarde van vriendschap en kunst, en uiteindelijk: over vergankelijkheid.
Synopsis:
Op een nacht in de loopgraven, tijdens de Spaanse Burgeroorlog, hoorde Joan Brossa een stem zijn naam roepen. Hij zag niemand en liep de kant op waar hij het geluid vandaan hoorde komen. Even later sloeg er een granaat in op de plek waar hij net daarvoor nog gestaan had. Vanaf dat moment wilde Brossa dichter worden.
Na de oorlog was Barcelona ‘een woestijn van verwachtingen’ zegt filosoof Arnau Puig. De dictatuur van Franco had een einde aan alle vrijheid gemaakt. Er was geen enkele verwachting meer mogelijk. Maar Brossa en zijn vrienden Antoni Tàpies, Modesto Cuixart, Ponç en Arnau Puig richtten een groepje op dat ze Dau al Set noemden: dobbelsteen zeven. Natuurlijk kun je nooit een zeven gooien, en dat was wat ze wilden, in al hun jeugdige overmoed: het onmogelijke.
Ze maakten een tijdschrift, ze voerden verhitte discussies over Nietzsche, ze luisterden naar Tristan und Isolde van Wagner en brachten onvergetelijke dagen door in het oude landhuis van hun vriend Lluis Riera.
Op weg daarheen, op een klein station aan de voet van de bergen, ontstond het idee om een film te maken. In 1948 schreef Brossa een scenario Foc al Cántir (Vuur in de kruik). Hij was gek op film, maar wist van de praktijk van filmmaken eigenlijk niets af. Film was magie voor Brossa. Lluis Riera zou de regie op zich nemen, en de andere vrienden zouden meespelen. Maar de film werd niet gemaakt en het scenario verscheen zo’n 50 jaar later, ter ere van het honderdjarig bestaan van film, in het boek Anthologie du Cinéma Invisible van Christian Janicot.
Alles kan steeds een andere vorm aannemen, vond Brossa. Een letter A is de kop van een bok als je de letter omdraait. De transformatie van de dingen hield hem zijn hele leven bezig. Daarom hield hij zowel van goochelen als van film. De illusie die kunst biedt, zag hij als een noodzakelijke voorwaarde voor het leven.
Joan Brossa stierf in 1998, na een val van de trap in zijn atelier. Zijn vrienden praten nog steeds vol liefde en bewondering over hem.
De documentaire BROSSA is geen portret van een kunstenaar, maar probeert in omtrekkende bewegingen te ontrafelen waarom soms de wereld een beetje in beweging gebracht wordt.
met:
Fausto
Arnau Puig
Lluis Riera
Modeste Cuixart
Pepa Llopis
Madelon Zuyderhoff
Pere Portabella
en
Jorge Alonso • Pujol Avellana • Nuria Candela • Rossa Cardona • Tono Carrera • Maria Dolors Cots • Nuria Franquet • Josep Guell • Jaime Juez • Anne Michie • Josep Pla-Narbona
Crew:
scenario en regie: Digna Sinke
regie assistentie: Vera de Vries
camera: Peter Brugman
geluid: Tom d’Angremond
montage: Albert Elings
geluidsontwerp: Peter Flamman
foto Brossa: Jaume Juez
de film is een coproductie van SNG Film met VPRO televisie in het kader van CINÉMA INVISIBLE
tot stand gekomen met steun van:
Stimuleringsfonds Nederlandse Culturele Omroepproducties
CoBO-fonds