DE STILLE OCEAAN

jaartal:
1984
lengte
100 min.

logline:
Een Nederlandse journaliste in Zuid-Amerika keert naar aanleiding van de dood van haar vader terug naar Nederland, ze trekt zich daar het lot aan van haar zwakzinnnige broer die in een inrichting woont.
(bron: NFF)

synopsis:
Jaren geleden was Marian Winters naar Zuid-Amerika gegaan omdat ze ervan overtuigd was dat ze daar als journalist een taak te volbrengen had. Nu is ze terug in Nederland. Haar vader is overleden. Hoewel iedereen verwacht dat ze snel na de begrafenis weer zal vertrekken, blijkt dat ze voorgoed teruggekomen is, zonder enig helder plan voor de toekomst. Tijdens haar verblijf aan de andere kant van de oceaan was Marian de emotionele afstand kwijtgeraakt die nodig was om haar werk goed te doen. Samen met haar vriend Miguel is ze steeds meer betrokken geraakt bij gevaarlijke situaties, met het doel om de echte feiten aan het licht te brengen. Als Miguel opgepakt wordt en later gewelddadig om het leven wordt gebracht stort Marian totaal in. Opeens verliest ze alle moed en geloof in haar werk.
Net als ze op het punt staat Zuid-Amerika te verlaten, krijgt ze bericht dat haar vader overleden is. Als een laatste daad van solidariteit trouwt ze met Enrique Enez, een kameraad van Miguel. Ze helpt hem het land uit te komen en zorgt dat hij een visum voor Nederland krijgt. Ze komen samen aan op Schiphol en gaan dan ieder hun eigen weg.
Marian komt bij het huis van haar ouders dat over de rivier uitkijkt. Het huis en de bijbehorende steenfabriek lijken in het vroege ochtendlicht niets veranderd. Ze is ontroerd door de vredigheid van dat beeld.
In het huis zijn haar moeder Emilia, haar zus Rita en Fritz Rosmeyer, een oude vriend van de familie en hoofdredacteur van de krant waar Marian voor werkt, volledig in beslag genomen door de dood van de vader en de voorbereidingen voor de begrafenis. Ze zijn blij haar te zien en vragen hoe het met haar werk gaat. Iedereen zoekt naar de intimiteit van vroeger, maar Marian voelt een onoverbrugbare kloof en vraagt zich af wat iedereen zou kunnen begrijpen van haar ervaringen. Er is geen ruimte voor haar verdriet, haar verdriet om Miguel. De enige tot wie ze zich aangetrokken voelt is haar broer Emil. Normaal zit hij in een instelling omdat hij een verstandelijke beperking heeft en het gewone dagelijkse leven niet aan kan. Iedereen in de familie heeft zich ermee verzoend dat het leven in een instelling de beste oplossing voor hem is. Maar Marian denkt dat haar broer een beter leven verdient dan daar te wonen.
Enrique heeft moeite zijn weg te vinden in de Nederlandse samenleving. Hij wil met Marian in contact komen. Zijn huwelijk geeft hem geen recht op een verblijfsvergunning zolang ze apart wonen. Hij vraagt Marian om bij hem te komen wonen, maar Marian is daar niet toe in staat. Bijna monomaan houdt ze zich met Emil bezig. Emil stelt haar geen vragen, maar hij voelt wel haar verdriet. Hij is de enige die ze vertrouwt en ze vertelt hem haar treurige verhaal.
Als een interview met Enrique over de moord op haar vriend Miguel voor een nieuws show niet goed afloopt, haalt Marian Emil ’s nachts heimelijk uit de instelling. Ze is in de war en ziet niet langer meer de grenzen tussen wat goed is voor Emil en haar eigen belang. Ze rijdt met Emil naar Antwerpen waar haar zus Rita woont. Maar Rita blijkt niet thuis. En na eindeloos rondrijden komen ze tenslotte terecht bij het huis waar Enrique woont. Emil raakt zo overstuur van alles dat Enrique’s hospita de politie erbij dreigt te halen. Dat brengt Enrique in gevaar. Er zit niets anders op dan midden in de nacht naar het huis van Emilia te gaan.
De volgende dag komen daar twee politiemannen die Enrique voor ondervraging mee willen nemen. Dan wordt het Emilia duidelijk dat haar dochter getrouwd is. De confrontatie met de agenten leidt tot een schermutseling waar ook Emil bij betrokken raakt. Totaal overstuur wordt hij terug naar de instelling gebracht.
In een laatste poging om de zaken op orde te krijgen en niet in staat om hulp van wie dan ook te accepteren, trekt Marian zich terug in een hotel aan de kust. Ze probeert het advies van Fritz Rosmeyer op te volgen om al haar ervaringen in Zuid-Amerika op te schrijven. Maar het lukt haar niet.
Als ze voor het eerst foto’s bekijkt van haar tijd in Zuid-Amerika, geeft ze zich totaal over aan het verdriet dat ze de hele tijd probeerde te onderdrukken. Als Enrique haar komt vertellen dat hij het land uitgezet wordt omdat hun huwelijk een schijnhuwelijk is, voelt Marian zich totaal machteloos en smeekt Enrique haar alleen te laten.
Opnieuw gaat ze Emil opzoeken in de inrichting, maar het gaat zo slecht met hem dat contact nauwelijks mogelijk is. Als ze het gebouw verlaat ziet ze Emil bij haar auto staan wachten. Dat brengt haar tot een laatste wanhoopsdaad.

met:
Josée Ruiter, Andrea Domburg, Josse de Pauw, Monique Kramer,
Julien Schoenaerts, Rafi Nahual

regie: Digna Sinke
scenario: Annemarie van de Putte
camera: Albert Vanderwildt
geluid.: Lukas Boeke
montage: Jan Wouter van Reijen
muziek: Peter Vermeersch
produktieleiding: Conny Brak
co-producent: Marion Hansel
producent: Hans Klap
producent: De Eerste Amsterdamse Filmassociatie Van 1980 B.V.
coproducent: Man’s Films S.P.R.L.

wereldpremière: competitie Berlinale 1984
NL première 13 maart 1984
release 15 maart 1984