GRENZEN - Digna Sinke

Grenzen

De grenzen van mijn tuin
Mijn territorium
Daarbuiten: de anderen
De rest van de wereld
Daarbinnen ordening
Mijn ordening

Ik bepaal niet of er zilveren druppels op de bladeren liggen
Ik bepaal niet hoeveel regen er valt
Ik bepaal niet wanneer het zaad ontkiemt
Ik bepaal niet waar de guichelheil opkomt, of de muur, of de akkerkool, of de melde
Maar ik grijp wel in.
Met mijn schrepel hak ik het onkruid weg

Of soms niet
Laat gaan denk ik, laat gaan.

Ieder blad is begrensd door zichzelf.
De grenzen van het blad
De grenzen van de bloem
De grenzen van de heg

De grens van aarde en lucht
De grenzen van licht en donker
De grenzen van dag en nacht

De grens van land en water
De grens van water en lucht

De grenzen van licht en donker
De grenzen van de schaduwen
De grenzeloosheid zonder schaduwen

De grenzen van mijn lichaam

De grenzen van de dag
De grenzen van de nacht
Het verlangen om in het licht te blijven
To the lighthouse, to the lighthouse

Er zijn dingen die ik zelfs in mijn dagboekje niet zou durven opschrijven
en ik zou ook al niet durven voorlezen wat ik wel opschrijf.
Zeldzame momenten van overgave
Laat het gaan, laat het gaan

Jouw huid aanraken
Mijn tong over jouw vel
Ik lik het zout eraf
Ik kruip tegen je aan

Grenzen in de tijd
Laat gaan, laat gaan
Markeerpunten
Voorbij
Maar niet binnenin
Niet in mijn hoofd.

Ondragelijk verlangen naar wat ik niet kan benoemen
Niet mag, niet durf, niet kan.

De grenzen van de bladeren
De grenzen van het licht

De grenzen van mijn lichaam
De grenzen van mijn binnenwereld.

Vastgeketend in mezelf
Opgesloten binnen mijn grenzen.
Niets veranderd.
Niets geleerd.

En ergens verscholen daarbinnen
Het wegvliegen, naar het licht, naar het licht
Maar alleen daar binnen,
Nooit naar buiten.
Ik zeg niet wat ik denk
Ik zeg niet wat ik voel
De woorden daarvoor zijn onmogelijk
De grenzen worden niet overschreden
De ordening blijft
Chaos alleen diep van binnen.
Embrace the chaos
Omarm de duisternis