HOOP & VERWACHTING

DIRECTORS STATEMENT:
een plan voor een korte film geïnspireerd op het thema ZAAD

Zonnemaire, 2 januari 2004
De eerste dag van het nieuwe jaar heeft het een beetje gesneeuwd. De volgende dag ligt de sneeuw er nog. Het is meedogenloos koud. De wind blaast over de vlakke akkers, en door de kale populieren op de Veerdijk. De grond is zwart, de sneeuw is wit. Een weids landschap.

In dat landschap, op de plek die al honderden jaren Boombos heet, ligt onze tuin. Kale takken van de herfstframbozen, boerenkool met sneeuw bedekt, het permanente geritsel van de beukenhaag, de omgespitte grond waar we de rabarber verplant hebben. Alles levenloos, lijkt het.
De courgettes die in de zomer te groot gegroeid waren, zijn halfvergaan. Bevroren verrotting. Maar het zaad uit hun binnenste ligt overal.
De harde bloeistengels van sterkers zijn op een hoop gegooid. De zaadjes zijn op de grond gevallen en ontkiemd. De eerste kleine plantjes staan veel te groen in de winterkou.

Zaad is niet anders dan hoop en verwachting.
Bezwering van de dood. Het landschap dat dood lijkt.

Hoewel ik toch al een aardig aantal keren heb meegemaakt dat het van winter langzaam maar zeker zomer wordt en omgekeerd, vind ik het nog steeds moeilijk me in de winter het landschap van de zomer echt voor te stellen.

Voor iemand die tuiniert is de komst van het zaadboek iedere winter een moment van grote betekenis. Hoop en verwachting.
De namen alleen al. Zorgvuldig proeven we ze. Flakkeese stomppunt. Désirée. Prelude. Volhard wintergroen. Egyptische kogelronde.
We bekijken de plaatjes die o zo groen en gul zijn. Hoop en verwachting. Zou zoiets moois ook van onze grond kunnen komen? Als we hard genoeg werken? Als we wieden en schoffelen? Geen overwoekeringen dulden? De heg op tijd knippen?

Het winterse landschap lijkt levenloos, maar het zaad is overal. In de pakjes die ons opgestuurd worden als we de bestellijst ingevuld hebben, als toekomstig onkruid, als overblijfsel van het vorige seizoen. Overal ligt het te wachten, op een kans, op een mogelijkheid.
En natuurlijk zal er van alles mis gaan en overal zijn gevaren. De veenmollen zullen hier en daar wortels afknagen. De vogels zullen de net opgekomen doperwtjes eten. En wij zullen muur en kruiskruid uittrekken.

Maar het leven overwint.